2013: bloga datuetan

• 1 Es el Maccabi, no los Lakers 1 comment February 2013
• 2 Izartxo bat gauero 0 comments December 2013
• 3 Bazen garaia! 2 comments April 2013
• 4 Barkatu moroak (“Al gilipollas”) 0 comments June 2013
• 5 Eusko labeldun arrazakeria 1 comment February 2013

Laburpen osoa hemen!

San Fermin minak

GAUR8 astekarirako.
Badira urte batzuk parrandarik ez dudala egin sanferminetan, sasoi batean urteroko zitara behin edo bitan joaten nintzen. Baina aspaldi etsita nengoen sanferminekin, jada ezin nituen gozatu. Yolanda Barcinak barraka politikoak jartzea eragoztearekin batera, sanferminak -lehendik ere nazioartean aski ezagun zirenak- “mozkorkeria-desfase-bulls” gisa saltzen hasi ziren gero eta gehiago, eta festaren ustel-kiratsa jasanezina egiten zitzaidan.

Ez dut esan nahi lehen ez zenik gertatzen, baina sanferminen degradazioa areagotu zen. Gero eta “giri” eta “bertako” gehiago ikusi ahal zenituen beren biziko mozkor-parranda-bakanal-aren bila edozein moduz, “dena libre” leloari helduta. Eta “dena libre” horretan sartzen da iturri batetik salto egitea, neska bati titiak ikutzea, txapel-saltzaile beltz bati barre egitea eta entzierroa korritzea.

Nazioarteko komunitatea ala inperialismo diplomatikoa? (II)

GAUR8 astekarirako.

Euskal Herrian aspaldiko harremana dago Sahararekin, bi herri ukatuk elkarri dioten elkartasunak bultzatuta eta baita espainiar eta frantses estatuek bati eta besteari emandako ostikadek barrikada-kide bilakatuta ere.

Gutxitan egiten dugu, ordea, hurbilpen politikoa, gehienetan “laguntza humanitariora” mugatzen gara, baina badugu elkarrengandik zer ikasia, adibidez, gatazkaren konponbidean.

Fronte Polisarioak eta Marokok 1991ko irailaren 6an adostu zuten su etena. Tartean Nazio Batuen Erakundeko misio batek su etena zaindu eta 1992rako autodeterminazio erreferendum bat prestatu behar zuen.

Urteak joan urteak etorri, Marokok kolonizazio prozesuarekin jarraitu du, preso politikoak dauzka, hilketak egin ditu, eta, jakina, autodeterminazio eskubiderik ez da gauzatu.

Saharako Errepublika Arabiar Demokratikoa munduko 85 herrialdek onartzen dute, Nazio Batuen Erakundetik aitortzen zaio autodeterminazio eskubidea, herrialde boteretsuetan (tartean espainiar eta frantses estatua) onartua da Fronte Polisarioa: beren enbaxadore eta ordezkariek hamaika bilera egin eta ehunka bizkarreko adeitsu jaso dituzte, areago, zenbait politikarik Maroko kritikatu ere kritikatzen dute. Baina negozioak eta etxeko ate nagusia Marokorentzat dira.

Ez dut nik esango herri batek askapen bidean nondik jo behar duen, baina gauza bat argi dut: bere etorkizuna “nazioarteko komunitatearen” esku geratzen denean, inperialismoak erabakitzen du bere ordez, inperialismo diplomatikoak. Eta inperialismo diplomatikoak esaten duena zera da: hemen dauzkazu ogi papurrak eta han egingo dugu argazkia, ez da justua, baina borrokan hasten bazara, ez bata ez bestea.

Zuk ikusi, my friend.