Zer da albiste?

GAUR8rako zutabea.

Gogoan dut behin guztiz ozpindurik kazetari jator batengana kexaka joan nintzela, Euskal Herriaren Lagunek Irlandan eginiko mobilizazio baten berri eman ez zutelako. Kazetari hori jatorra izateaz gain, ona ere bada eta azaldu zidan –enegarrenez– zenbat halako dauzkaten egunean zehar: zenbat prentsaurreko landu gabe, zenbat mobilizazio han-hemenka, zenbat “hau atera behar duzue”… Eta egunkarian, berriz, kazetari gutxitxo, orrialde kopuru eskasa eta ez behar beste baliabide. Barkamena eskatu eta eskerrak eman nizkion, ezinbestean eta gizalegez.

Aurrekoan, ordea, ez nuen konpartitu euskal hedabideek Baskonia-Maccabi saskibaloi partidari eman zioten tratamendua. Ez “Berria”-k, ez “Noticias”-ek, ez “El Correo”-k ez zuten aipatu Maccabiren bisitan protestarik edo berezitasunik egon zenik. GARA-NAIZ-ek lerro batean kitatu zuen kontua.

Agur eta ohore! Haste siempre comandante!

Gasteizko Askapenak proposatu zidan Hugo Chavezi eginiko omenaldian parte hartzea, bai gustura onartu ere neuk… Beraiek bideo hau prestatu zuten eta azpian duzue nik sortu nuen testua osorik…

El siguiente texto está dedicado a Hugo Chávez.

Hasta siempre comandante!

Cuando cumplió usted 58 años dijo: “El hombre del futuro se llama Chávez, porque además Chávez ya no soy yo, Chávez somos todos (…) Chávez es Miranda, es Venezuela, ya no soy yo”.
Hoy estamos aquí para mandarle un abrazo a usted, a ustedes, a todas y todos los Chávez, de Venezuela y del mundo, de parte de todas y todos los Chávez vascos.

Es el Maccabi, no los Lakers

Carta enviada a el Correo español y Diario de Noticias de Álava, y no publicada.

Hay veces que se trata de explicar las cosas planas y no hay forma de que le entiendan a uno. Estoy escribiendo a cuenta de la petición de boicotear la visita del Maccabi a Gasteiz y la polvareda que se ha levantado. Que conste que entiendo que no se entienda, pero no lo comparto, claro.
Hay quien ha preguntado: ¿Y si vinieran los Lakers a Zurbano también les boicotearíamos? Pues no he estudiado el caso en profundidad, pero a lo mejor alguna persona que siga más a los Lakers, podría responder a estas preguntas:
¿Cuando los USA han tenido a bien bombardear a la población civil de alguna parte del mundo, han estado los Lakers (como institución me refiero) animando a los soldados?
¿Han puesto los Lakers en su página web un publireportaje para alentar algo que se ha considerado como crímen de lesa huminadad en los informes de la ONU?
¿Si vinieran los Lakers a Zurbano: podría ir yo con una bandera iraquí, afgana, palestina, sioux o cubana, sin que me la quitaran pacíficamente o a porrazos?
¿Si vinieran los Lakers a Zurbano: la CIA ordenaría a la Ertzaintza cual debe ser la manera de ‘controlar’ ese partido (‘protocolo de actuación’ se le denomina eufemisticamente) y a la afición baskonista, como lo hace el Mossad en cada visita del Maccabi?

Tranquilos es cuestión de tiempo, cuando se reclamaba el boicot a la Sudáfrica del Apartheid, también habría gente que diría: “¿y tenemos que boicotear a los Springboks (la selección de rugby de Sudáfrica) y si vinieran los San Francisco 49ers (ganadores de la Super Bowl en 1982)? Pues estudien historia del deporte, a ver qué pasaba entonces…

Pintxo-pote

osteguna abueli bi umeak eta ni,

parkea eta paseotxoa egin ondoren,

pintxo-poteko tabernan gaude.

txistorra ematen dutenez,

gure sen nafarra piztu eta gustura gaude.

eskuekin jolasten gara mahai batean,

‘zapatico bonitico vende las habas a treintaycinco’

abueli eta bi semetxoak, nor baino nor umeago.

ni ere bai.

EH osoa Marinaledaren gisan

GAUR8-rako zutabea.

Azken aldian Sánchez Gordillo jauna supermerkatuan jana ordaindu gabe gizarteratzeagatik famatua egin bada ere, Marinaleda aspaldikoa da.

Neuk gauza askoren gisan, Marinaledaren berri kanta baten bidez hartu nuen: “Andalucía entera, como Marinaleda” (Reincidentes). Lagun batek esango zidan orduan, Marinaleda Andaluziako herri borrokalari bat zela. Urte mordoska joan dira geroztik, baina Marinaledak jarraitzen du herri borrokalaria izaten.

Ni Milanora joango nintzateke

Iazko Milanoko manifaren bideoa

Egunotan Euskal Herriarekin VI nazioarteko elkartasun astea ospatzen ari dira munduko hainbat bazterretan, lipdup polit bat ere bidali dute astea berotzeko (eromena izango zen hainbat txoko pixkat kordinatzea, ala? zorionak denei!).
Aste honek seigarren aldia badu ere, agian hau irakurtzen ari den horrek ez daki asko Euskal Herriaren Lagunak taldeei buruz. Nik GAUR8n bertan iaz aurkezten nituen Euskal Herriko utopikoen lagun utopiko gisa. Izan ere, EHLak munduko hainbat txokotan herrien mundu bat egunez egun amestu eta borrokatzen dute, eta gure herriaren lagun dira, gurean beren moduko lagun asko ikusten dutelako: AHTren aurka borrokatzen direnak, preso eta iheslari politikoak herrira ekartzearen alde jarduten direnak, memoria historikoa lantzen dutenak, okupazioa, eskubide sozialak, gazte eta ikasleak… Jakina, gure herriak bizi duen une politiko garrantzitsua eta itxaropentsua ere izango da azaldua, jakinmina itzela baitute gure lagunek.

Libia, Siria eta gu

Info7 rako ekarpena (entzun audioa hemen)

Libia edo Siriakoa bezalako aferak lehen errazagoak ziren ezkertiarrentzat: bi bloke zeuden sobietikoa eta kapitalista eta guda-zelai asko, yankeek bere tokian tokiko aurkari politikoak borrokatzen zituzten estatu kolpeen bidez, mertzenarioen bidez, blokeo ekonomikoen bidez, hilketak, torturak, genozidioak… edozer. Aurkari politiko horiek askotan, baina ez beti, bloke sobietikoaren laguntza jasotzen zuten era batera edo bestera. Ezkertiarrek parametro horiek zituzten jarrera politikoak zein solidarioak aztertu eta hartzeko.

Garapen jasangarria, umore beltza

*GAUR8rako kolaborazioa

Garapen jasangarria gure zibilizaziotik (mendebaldeko herrialde kapitalistetatik, alegia) sortutako kontzeptua da. Utopia bat? Tira utopiatzat hartzeko bere aldeko borroka bat egin beharko litzateke. Ez du hainbesterako ematen, ala?

Gobernuek, industriek, azokek, unibertsitateek, ezkerrak, eskuinak… denek hartzen dugu hizpide eta slogan.

Gure zibilizazioak garatutako garapena, ordea, inoiz ez da izan jasangarria, are gutxiago orain. Kapitalismoa bera bezain umore beltzekoa da guk pobretutako herrialdeak ‘garapen bidean’ dauden herriak izendatzea eta mixerian uzten ditugunak ‘gutxi garatutako’ herriak.

Barkatu Libia (GAUR8-rako kolaborazioa)

Guk, mendabaldeko herritar zibilizatuok, sofan jarrita ikusi dugu zure gatazka. Informazio ona daukagu: telebista, internet-a, adituak… Hainbat informazio talde ere, ‘alderatu’ ahal izateko… Eta zure kasuan, Libia, kalera ez ateratzea erabaki genuen. Hainbat hilabetez luzatu da zure gatazka, urteak ere izan zitezkeen… guri bost! Gure sofak edozeri eusteko gai dira. Milaka hil zaretela? Miloika ere hil zintezketen!

Batek esango du: eta zergatik atera behar genuen kalera edo guda hori geldiarazteko eskatu? Tira, elkartasuna, enpatia, humanismoa, etab. aipatu litezke, baina kasu honetan NATO-k esku hartze zuzena izan duenez gero, bada gu euskaldunok, gehienon gogoz kontra bada ere, espaniar eta frantses estatuen bidez, guda horretako parte hartzaile bilakatu gaituzte. Egia da NATOko gerlari bipilek ez dutela arriskurik hartu, hil, ordea, gogotik hil dute: zibil arruntak, zibil gadafistak, Gadaffiren kontrakoak eta azkenean Muamar Gaddafi bera eta Mutassim bere semea. (bidenabar internet-en ikusgai dagoen bideoetako batean latinoamerikako gaztelaniaz mintzatzen direnak entzun daitezke…).

españññari egurra!

(GAUR8rako idatzia militante internazionalisten sarekadaren lehen urteurrenean)

Argi eta garbi. Xinple bezain tinko.

Joan den asteazkenean urtebete pasa da 12 euskaldun internazionalistaren kontrako sarekada hasi zenetik. Gure herrian hain ohikoa den ekintza-katea berriz ere: espaniar polizi politikoak gu jomugan jarri, inperioaren hedabideetara ‘informazioa’ banatu, ondoren gure kontrako intoxikazio mediatiakoa eta kriminalizazio etengabea eta azkenik gau batean poliziak eta kazetari morroiak etxera etorri. Albistea gerra-garaipen gisan saldu eta batzuk kartzeletara hainbat denborarako. Gero epaiketa etorriko da eta zain… Urteak pasatu ohi dira horrelakoetan. Eta esan behar da, hala ere, gu ez gintuztela torturatu. Doakiela gure besarkadarik beroena trantze horretatik pasarazi dituztenei.