Venezuelako emaitzei begira, behiak trenari lez

info7 irratirako eginiko ekarpena.

Barkatuko didazue erdarakada, baina sentsazio hori daukat.

Hugo Chavez bizi zela, urteak eman genituen gure inguruko jende jatorra Hugo Chavez jatorra, iraultzailea eta herriarena zela konbentzitu nahian. Etxebizitza, lurren partitzea, hezkuntza, osasungintza, jatorrizko herrien aldeko lana, txirotuen aldeko kanpainak, etab. aipatzen genituen eta eskumako prentsa bulegoetatik sorturiko matraka bera beren ahotik botatzen erantzuten zuten batzuek.
Chávez hil zenean, ikusi zen Venezuelan bai, baina munduko herrietan eta Euskal Herrian ere itzal luzea zuela, oso maitatua zela, eta dela.
Lehen garaipena lortzeko denbora gehiegi behar izan dugu, eta agian hil den arte, ez gara konsziente izan. Orain, ordea, bigarren erronkari heldu beharrean gaude, berandu baino lehen.
Konsziente izan behar dugu Euskal Herrian estatu independiente eta gorritxo bat eraiki nahi dugunok Venezuela behar dugula. Munduan herriok ez gabiltzala bakarrik, elkarren beharra dugula, eta inperialismoari aurre eta herrien alde egiten dutenak bidelagun behar ditugula.

Agur eta ohore! Haste siempre comandante!

Gasteizko Askapenak proposatu zidan Hugo Chavezi eginiko omenaldian parte hartzea, bai gustura onartu ere neuk… Beraiek bideo hau prestatu zuten eta azpian duzue nik sortu nuen testua osorik…

El siguiente texto está dedicado a Hugo Chávez.

Hasta siempre comandante!

Cuando cumplió usted 58 años dijo: “El hombre del futuro se llama Chávez, porque además Chávez ya no soy yo, Chávez somos todos (…) Chávez es Miranda, es Venezuela, ya no soy yo”.
Hoy estamos aquí para mandarle un abrazo a usted, a ustedes, a todas y todos los Chávez, de Venezuela y del mundo, de parte de todas y todos los Chávez vascos.