Carovana Antifascista

GAUR8 astekarirako egina.
Info +: http://euskalherriadonbas.wordpress.com
Banda Bassoti: https://www.facebook.com/bandabassottiband

Banda Bassotti musika talde italiarrak –Nikaraguan, El Salvadorren eta Palestinan egin antzera– Donbass aldera joateko elkartasun karabana antolatu du, eta, harekin bat, euskal brigada osatzeko deia egin da. Helburuetan honakoak aipatzen dituzte: «Rostoveko errefuxiatuei laguntza ekonomikoa, medikamentuak eta laguntza humanitarioa eramatea, bertako egoeraren berri izan, blokeo mediatikoa apurtu eta elkartasun eraginkorra Euskal Herrian garatu».

Ez naiz aditua Ukrainan, baina nire imajinarioan Libia, Egipto edo Siria baino gertuago egotean, hedabide askoren jokabidea salagarria egin zait oso:

-Hasieran Kieven egin ziren protestak Madrilgo Sol plazakoen antzera saldu zizkiguten, eta sistematikoki ezkutatu zuten ultraeskuinak zuen presentzia nazkagarria.

-Tiroketa odoltsuak izan ziren gero, baina nork egin zuen tiro eta zergatik ez zien asko axola izan; epaia emana zegoen, eta, ondorioz, estatu kolpea gertatu zenean, frantses iraultzaren La Bastille izan balitz bezala aurkeztu ziguten.

-Ildo beretik, gobernu osaketan ministro batzuk neonaziak izatea ez zen albiste handia izan, eta egun ez dute sistematikoki esaten Ukrainako “gobernu kolpista”; “Kiev” edo “Ukrainako presidentea” bezalako adiera aseptiko eta normalizatzaileak erabiltzen dituzte. Beste aldean berriz bai, “milizia errusiazaleak”, “mertzenarioak”, “lider populistak” besterik ez daude.

Faxista “europazaleek” estatu kolpe egin eta gobernuan parte hartzea da “Kiev” adierarekin estaltzen dena. Horren kontra altxatu, erreferendumak antolatu eta ejertzitotik babesteko miliziak osatzea da “errusiazale” adierarekin estaltzen dena.

Eta bide batez, badaezpada, Putin ez dut batere maite.

Queerron aberria

Irudia: http://circuloesceptico.com.ar

GAUR8 astekarirako zutabea.

Jainkoak Sodoma eta Gomorra sufre eta suz kiskali zituenetik, queer herriak ez du jazarpena, tortura, espetxea eta hilketa besterik ezagutu. Berdin da zein kultura edo zibilizazio, zein erlijio edo sineskeria, goiz ala beranduago, queer herriak pairatu behar izan du mundu mailako heteropatriarkatuaren tirania.

Nazioartean badira jakina auzo/herri batzuk queerrontzat (Castro-San Francisco, Sitges, Le Marais…), baina heteropatriarkatuaren mendeko ghetto batzuk besterik ez dira. Horregatik, LGTB herriak bere estatu propioa eraiki behar du; gaurko munduan hori da herri bat babesteko tresnarik behinena.

Euskal estatua

*GAUR8 astekarirako egina.

Duela bi urte semetxoekin igerilekurako bidean nindoan, Florida parkeko kultur etxe parean dagoen Ignacio Aldecoaren estatua zela eta, azaldu nien ipuingilea zela eta hori bere estatua zela. Orduan, 3 urteko seme nagusiak esan zidan: «uste dut han egongo zela beti eta azkenean estatua bihurtu zela». Barre egin nuen gogotik.

Maiz aipatzen da estatua eta estatuaren beharra. Estatua dela pertsonen eskubideen bermatzaile eta emaile (baita ez bermatzaile eta ez emaile). Euskaldunok geure estatuaren jabe ez garen bitartean espainiar eta frantses estatuek hartuko dituztela erabakiak gure ordez, eskubideak eman ala kendu… Baina batzuetan irudipena dut batzuentzat edozer gauza izan daitekeela “on” edo “hobe”, “euskal” baldin badu aurretik. Euskal estatua kasu.

Lehena ala hirugarrena, baina ez seigarrena.

info7-rako egina. Entzun audioa hemen: Espaniar estatuan dena da presa! Balirudike Juan Carlos I.a bere maiestatearen abdikazioa eta Felipe bere maiestatearen oinordeko eta Asturias eta Bianako printzearen arteko botere absolutuaren esleipena azkar egitea, hil ala bizikoa dela.
Batetik Juan Carlos I.a bere maiestatearen neurrira eginiko altzairuzko armadura legala bere soinera egokitzen ari dira, gainera aintzat hartuz, armadurak bere maiestatearen txilibitua azkar atera eta sartzeko mekanismoa ongi olioztatua eta balizko erorikoen leungarri ere izan behar duela, izan ere, segurutzat jotzen baita biak ala biak gertatuko direna: txilibituaren sartu-irtenak eta ezusteko erorikoak, alegia.
Bestetik errege berri Felipe VI.a bere aita errege zaharraren itzalpetik atera dadin, bere neurri guztietako erretratuak, han-hemen, azkar barreiatzeko bandoa iritsi da, bere aurpegiaren bakeaz bere buru-argitasuna ere hel dakigun mendeko garen guztioi.

Ez dago munduan halako dinastiarik opa diezaiokedan herririk.

The walking belarrimotz

argia-rako egina.

Ez dakit noiz hasiko zen dena, batzuek diote mendeak daramatzagula horrela. Hozkariz inguratuta. Guk badugu babesgune on bat, eta han gaudenean lasai mintzatzen gara, barre egiten dugu, jolasten dugu… Baina badakigu ezin dugula zirrikiturik zaindu gabe utzi, hozkariak edozein unetan ager daitezkeela: txirrina joaz, atearen bestaldean gu noiz atera zain, edo telofonoa jotzen digute bat-batean, telebista ere ezin dugu piztu hozkariak agertu gabe. Etsigarria da.

Kalera goazanean, -ezinbestekoa denean soilik ateratzen gara-, hozkariz mozorrotzen gara, belarriak ileekin estaltzen ditugu eta biserak janzten, baina amatxok lortu zituen kamisetak janzten ditugu azpitik (“tz”, “tx”, “edo “k” bezalako hizkiz beterik daude, gulako bat agertzen bada, elkar idetifikatu ahal izateko). Hozkari bat inguratzen denean, bere zaratak imitatzen saiatzen gara, baina onena da ahalik eta gutxiena hitz egitea, ez nabarmentzeko.

Inoiz edo behin pentsatu dugu babesgune handiago batera joatea, “arnasgune” deitzen omen diete, eta han hozkari gutxi omen dago eta ia-ia lehen bezala bizi daiteke. Seguruak omen dira, eta belardi zabalak omen dituzte berde-berdeak, edo orlegiak. Nik beti galdetzen diot amari, zergatik ez goazen, ez dut ulertzen.

Soldadu kamuflatuak elkarbanatu!

info7 irratirako egina.

Aurrekoan dokumentazio lan lat egiten ari nintzen 1989ko Maiatzaren 1ari buruz hemerotekan, eta egunkarietan zeharka begiratuz bestelako berri batzuekin ere topatu nintzen: Sergio Leone zinemagilea hila zela bezperan, Herri Torrontegi-k Jerezen irabazi eta ikurriña atera zuela pistara, eta orduko Jaurlaritzako kultur sailburuak, Joseba Arregik, eta hizkuntz arduradunak, Mari Karmen Garmendiak, Israelera bidaia egin zutela hebreeraren irakaskuntza eta hedatze-lanetatik ikasteko. Joseba Arregik laburpen gisa esan zuen aldeetako bat dela, han esaten dutena egin egiten dutela.

Joseba Arregi, Havtajá, Euskadi Israel Kultur Elkarteko ohorezko lehendakaria da gaur egun, besteak beste, eta pasa den astean elkarte horretako kide batek (facebook-ek lagun egin gintuenak eta argazkia bidali arte elkarte horretako kidea zenik ez nekienak) gonbidatu ninduen argazki batean israeldar soldadu kamuflatuak aurkitzera (argazkia Israelgo Armadaren eskaintza da, eta… aitor dut pixka-pixka bat ibili naizela argazkian soldadutxoak aurkitu nahian, baina txarra izan naiz beti “7 akatsak” bilatzen, eta bestalde Israelgo armadak ez dit eman tenperaturaren arabera ikusteko super-betaurrekorik, edo gizaki bati erantsitako txip bati misila jaurtitzeko teknologiarik, edo kosher hanburgesak detektatzeko txakur iaiorik).

Europar Batasun desberdin bat

GAUR8-rako idatzia.

Europako Parlamenturako hauteskundeak datozela eta, hasi da kanpaina gurean ere. Indar politiko nagusiek Europar Batasunean eta bertako legebiltzarrean sinesteko gonbita luzatzen digute, eta hainbat koloretako hauteskunde-gazta eskaintzen digute.

Europar Batasunarekin kritikoen EH Bildu ageri da: «Europar Batasun desberdin bat. Beraz, ez dugu Europar Batasunaren eredua eraberritzea planteatzen, baizik eta prozesu eratzaile bat martxan jartzea». (EH Bai koalizioa, bere aldetik, ez da aurkeztu eta EH Bildurentzat eskatu du botoa).

Izan guaya: kondenatu Fidel Castro!

 

info7 irratirako egina.

Bitxia da, Nelson Mandela hil zenean, eta Gabriel García Márquez hil denean, baten borrokaren eta bestearen literaturaren gaineko aipamen eta gorazarreen ondotik gehien errepikatu den mantra izan da, ea noraino ziren Fidel Castroren lagunak. Inor ez dela perfektua azpimarratzeko edo.

Logikoa dena da, Kubakoa ez bazara, Fidel Castro kondenatzea, aitzakiarik gabe, eta Kubakoa bazara, hori da pagotxa! Kondenaren truke, Miamin edo Españan karrera mediatiko-politiko handia egin ahal duzu! Zure errepertorioa pixka bat landu behar duzu besterik ez: Kubako gizartearen gehiengoa goseak eta miserian dagoen bitartean, Fidel Castro munduko aberats handienetakoa dela, Che Guevararekin joloskor zegoela eta berak bultzatu zuela Cuba uztera, areago, bere gona-aferak aipatu ahal dituzu, bere seme-alaba sasikoak, diktadorea izan zela, despota…

Europa astindu!

Lozorroan urte batzuk eman eta gero, Europan azken urteetan, -krisi ahalguztiduna herritarrak baztertzen eta pobretzen ari den heinean-, ezkerra altxatu eta apurka-apurka ari da mobilizatzen. Apurka-apurka badoa berriz ere klase-kontzientzia pizten, honezkero ez gara hain “kontsumitzaile”, eta hain “hiritar”, behekoak baizik: langabetuak, emakumeak, pobretuak…

Tamalez faxismoak ere “krisi” garaiak baliatzen ditu bere giharra sendotzeko. Gainera ezkerrak lo zorroan pasatutako urteak, faxismoa borroka ideologikoa egiten eta irabazten ibili da. Beraiek bietan jarrai ibili dira. Eta dabiltza.

Zerri horiek leherraraziko dute mundua!

info7-rako kolaborazioa
Aurrekoan twitter-eko @aranagoiri-k zioen nazioarteko zuzenbidean dauden 3 arau nagusiak direla: 1- burututako ekintzen politika, 2- burututako ekintzen politika eta 3- burututako ekintzen politika. Egitate inperialista batek gaur herri bat menderatu, eta bihar herri horren gaineko aferak bere barne arazo dira.
Atzo Krimea Ukrainaren barne arazo zen, eta gaur Errusiaren.
Kasu honetan, ordea, zorioneko gaude. Krimean ia ez da odolik isuri, burututako ekintzen politika bozketa baten ondorio izan da nagusiki.
Egia da Krimeako erreferenduma azkar, korrika, are presaka ere egin dela (eta nik eransten dut zorionez). Izan ere, oso polita da erreferendumak beste baldintza batzuetan egitea, baina nago Krimean denbora ez zatekeela herritarren giza-eskubideen egoeraren mesederako pasako, areago kontuan hartzen badugu Ukrainan neonaziek gidaturiko estatu-kolpe bat gertatu dela eta gaur egun ministeritza batzuen jabe direla, besteak bete, barne saila.